Metody nauczania
Nasze metody i formy pracy z dziećmi oparte są na najnowszej podstawie programowej Ministerstwa Edukacji Narodowej. Dodatkowo wszechstronny rozwój dziecka pomagają nam osiągnąć metody wypracowane przez pedagog Marię Kwiatkowską:
Metody oparte na działaniu własnym dziecka, czyli metody czynne:
- metoda samodzielnych doświadczeń, gdzie stwarzamy warunki do samodzielnej zabawy, ułatwiamy nawiązywanie kontaktów z otoczeniem społecznym, przyrodą i sztuką z inicjatywy Dziecka;
- metoda kierowania aktywnością, gdzie nauczyciel inspiruje spontaniczną działalność Dziecka przez zachętę, sugestię, radę, czy podsunięcie pomysłu;
- metoda zadań, gdzie nauczyciel inspiruje do odkrywania nowych zjawisk, przyswajania i stosowania określonych umiejętności podsuwając zadania, a nie sposoby ich rozwiązania. Pobudza to dodatkowo dziecięcą wyobraźnię i kreatywność;
- metoda ćwiczeń – Dzieci powtarzają czynności systematycznie w celu ich rozwoju, utrwalają wiadomości lub postawy, a także ćwiczą mięśnie.
Metody oparte na obserwacji, czyli metody oglądowe:
- Dzieci przez obserwację i pokaz przedmiotów, zjawisk, czynności uczą się otaczającego świata i codziennych umiejętności, jak np. samodzielne spożywanie posiłków, ubieranie się, wspólne spacery.
- Metoda przykładu, gdzie opiekunowie dzieci swoją postawą, zachowaniem, a także ubiorem dają przykład jako wzór postępowania dla wychowanków.
- W celu wszechstronnego rozwoju Dzieci zaznajamiamy je ze sztuką ucząc odbioru dzieł sztuki takich jak obrazy, muzyka, literatura czy sztuka teatralna. Codzienne spotkanie z literaturą, muzyką i plastyką pomaga nam uwrażliwiać Dzieci na sztukę.
Metody oparte na słowie (metody słowne):
- Nauczyciel poprzez rozmowy, opowiadania, zagadki wzbogaca słownictwo Dzieci, a one mogą uczyć się na pamięć tekstów, wierszy i piosenek, które później bardzo chętnie powtarzają.
- Ciocie bardzo dokładnie wszystko objaśniają i podają instrukcje, aby Dzieciom się łatwiej uczyło, bawiło.
- Uczymy społecznego porozumiewania się
- Stosujemy metody żywego słowa, która pobudza uczucia i procesy poznawcze, działając na wyobraźnię i motywację dziecka
W naszej pracy dydaktyczno – wychowawczej stosujemy także:
- Bajkoterapię, która pomaga w przezwyciężeniu lęków związanych z różnymi sytuacjami. Wykorzystujemy odpowiednio dobrany tekst. Dzięki temu w psychice dziecka pojawia się pozytywne myślenie, dzieci zaczynają rozumieć swoje uczucia, ich przejawy, a także przyczyny. Bajki terapeutyczne pokazują jak trzeba sobie radzić i przedstawiają pewne wzorce postępowania.
- Elementy dziecięcej matematyki Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej, Ewy Zielińskiej.
- Elementy Metody ruchu rozwijającego, terapii i wspomagania rozwoju Weroniki Sherborne.
- Metody pedagogiki zabawy wg Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów – KLANZA – metoda twórczej ekspresji i swobodnej zabawy.
- Aktywne słuchanie muzyki Batti Strauss
- Elementy metody M. Montessori – wspieramy spontaniczną i twórczą aktywność Dziecka i pomagamy w rozwijaniu indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności szkolnych i współdziałania.
- Metoda nauki czytania dr Ireny Majchrzak, którą stosujemy już u 2-3 latków. Jest to wprowadzenie dziecka w świat słów poprzez gry i zabawy, a przede wszystkim rozumienie całego słowa, a nie poszczególnych liter.
- Symultaniczno – sekwencyjną metodę prof. dr hab. Jagody Cieszyńskiej (metoda krakowska), która przygotowuje dzieci do nauki czytania metodą sylabową. Ma podstawy oparte na wynikach licznych współczesnych badań neuropsychologicznych oraz na wieloletnich doświadczeniach terapeutycznych i logopedycznych. Metoda daje doskonałe efekty, gdyż wykorzystuje naturalną skłonność każdego człowieka do mówienia sylabami.
W celu aktywizacji Dzieci stosujemy w naszej pracy:
- burzę mózgów do pobudzenia kreatywności i wyobraźni,
- metodę projektu, gdzie dzieci same pod bacznym okiem cioci szukają rozwiązań do wykonania zadania,
- gry i zabawy planszowe, które uczą ścisłego przestrzegania reguł, wpływają na twórcze myślenie, rozwijają wyobraźnię, zmuszają do współdziałania,
- dramę, gdzie inspirujemy Dzieci do wczuwania się w role, improwizacji, która angażuje ruch, gest, mowę, myśli i uczucia. Drama pozwala lepiej zrozumieć siebie i innych na poziomie emocji i uczuć.
W PRZEDSZKOLU WYKORZYSTUJEMY RÓWNIEŻ ELEMENTY NASTĘPUJĄCYCH METOD:
Metoda R. Labana – metoda ruchowej ekspresji, u podstaw której leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka. Metoda ta pozwala na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji jak: ćwiczenia muzyczno-ruchowe, zabawy, taniec, opowieść ruchowa, inscenizacja, improwizacja ruchowa, groteska, pantomima, sceny dramatyczne, itp. W metodzie tej uwzględnia się łączenie ruchu z muzyką i rytmem. Metoda ta umożliwia dziecku wyczucia własnego ciała, rozwija wyczucie płynności ruchów i ciężaru ciała w przestrzeni i czasie, współdziałanie z partnerem lub grupą.
Metoda C. Orffa – powiązanie muzyki z ruchem. Głównym celem jest wyzwolenie u dzieci tendencji samo ekspresji, rozwijania inwencji twórczej zarówno dzieciom wysoko uzdolnionym, jak i mniej zdolnym, które mają okazję wyrównać swoje braki. Z zastosowaniem instrumentarium Orffa dzieci uczą się także wyrażać swoje uczucia, odreagowują napięcia emocjonalne, nawiązują kontakt z osobą prowadzącą zajęcia oraz innymi dziećmi.
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherbone – wspiera nie tylko ufność podstawową dziecka (ćwiczenia w relacji „z”), ale także jego wiarę i przekonanie we własne możliwości (ćwiczenia w relacji „przeciw”) oraz integrację z grupą (ćwiczenia w relacji „razem”).
Metoda kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona – praktyczny i dynamiczny system, który posługuje się prostymi ruchami ciała. Według autora tej metody fizyczny ruch wpływa na aktywizację sieci neuronów w całym mózgu, w obu półkulach jednocześnie, co z kolei wpływa na lepsze uczenie się, poprawia wzrok, umiejętności koncentracji, pamięci, rozumienia, koordynacji i postawy, sprzyja twórczości, kreatywności, myśleniu przyczynowo-skutkowemu. Wszystkie te umiejętności można wspierać poprzez systematyczne wykonywanie prostych ćwiczeń, np. kreślenie najpierw w powietrzu, a potem na papierze znaku nieskończoności tzw. ”leniwych ósemek”.
Metoda Kniessów – ma na celu ukształtowanie i rozwój fizyczny dziecka poprzez zastosowanie różnorodnych przyborów do ćwiczeń. Jednocześnie uwrażliwia się małe dzieci na piękno muzyki klasycznej.
Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz – przynosi znaczący efekt w przygotowaniu dzieci 5-letnich do podjęcia nauki w szkole z uwagi na znaczącą rolę w usprawnianiu analizatorów: słuchowego, wzrokowego, kinetyczno-ruchowego, w kształceniu orientacji przestrzennej, rozwija zdolności rozumienia i posługiwania się symbolami abstrakcyjnymi, ułatwia rozwijanie kontaktów społecznych i uczy współdziałania.
Metoda integracji sensorycznej dr A. Jean Ayresa – jest metodą terapeutyczną i profilaktyczną. Opiera się na przekonaniu,że stymulowanie i specjalne oddziaływanie na wszystkie zmysły już od jak najwcześniejszych etapów rozwoju dziecka stanowi niezbędny warunek prawidłowego rozwoju, dobrego samopoczucia, budowaniu poczucia bezpieczeństwa, rozwija komunikację, aktywizuje dziecko, odkrywa jego potencjał, a tym samym znacząco wpływa na jego poczucie wartości, a zatem nawiązywanie poprawnych relacji z innymi.
Metody relaksacyjne, m.in. trening autogenny Schultza – dzieci relaksują się słuchając odpowiednio dobranych opowiadań na tle cichej muzyki relaksacyjnej. Relaks dla dzieci ma na celu rozluźnienie mięśni i poprawienie krążenia obwodowego, daje dziecku spokój i odprężenie.
